Με αφορμή την συγκλονιστική υπόθεση της δολοφονίας του 23χρονου Κωστή Πολύζου από την μητέρα του και τον πατριό του το Athensmagazine.gr σας θυμίζει τα πιο χαρακτηριστικά αποτρόπαια οικογενειακά εγκλήματα που συντάραξαν την ελληνική κοινή γνώμη και φιλοξενήθηκαν στα πρωτοσέλιδα του Τύπου.
Λυμπέρης, ο τελευταίος θανατοποινίτης
Τις πρώτες ημέρες του 1972, ο Βασίλης Λυμπέρης θέτει σε εφαρμογή σχέδιο να εξοντώσει την οικογένεια του. Ένα χρόνο πριν η γυναίκα του με διαθήκη της, άφηνε όλη την περιουσία της στα παιδιά της. Το βράδυ της 4ης προς 5η Ιανουαρίου, άδειασε μπιτόνια με βενζίνη στο σπίτι και έβαλε φωτιά. Προηγουμένως είχε πάει στον κινηματογράφο, προσπαθώντας, όπως ισχυρίστηκε, να βγάλει την ιδέα του φονικού από το μυαλό του. Φαίνεται ωστόσο ότι ήταν αποφασισμένος, αφού προχώρησε τελικά στην αποτρόπαια πράξη, καίγοντας ζωντανούς τη γυναίκα, τα παιδιά του και την πεθερά του. Ο 27χρονος τότε Λυμπέρης κρίθηκε ένοχος από το Κακουργιοδικείο Αθηνών και καταδικάστηκε σε θανατική ποινή. Την Παρασκευή, 25 Αυγούστου, 1972, στις 05:49 τα ξημερώματα εκτελέστηκε στην θέση «Δύο Αοράκια» Νέας Αλικαρνασσού, στο Ηράκλειο Κρήτης. Ήταν ο τελευταίος κατάδικος που υποβλήθηκε στην εσχάτη των ποινών στην Ελλάδα.
Φραντζής: Το πιο προβεβλημένο ειδεχθές έγκλημα στην ιστορία του ελληνικού Τύπου
Ήταν 24 Ιουνίου 1987, όταν ένας πενηντάχρονος υπάλληλος ανακάλυψε μέσα σε πλαστικές σακούλες κάποια ανθρώπινα μέλη, ψάχνοντας για πεταμένους φακέλους. «Νόμισα ότι είναι χοιρινό κρέας. Μόλις το αναποδογύρισα διαπίστωσα ότι ήταν κομμάτι από γυναικείο σώμα». Η Ζωή Γαρμανή, 18 ετών, δολοφονήθηκε από τον σύζυγό της Παναγιώτη Φραντζή 27 ετών, φοιτητή της Ανωτάτης Εμπορικής. Αφού τη σκότωσε, την τεμάχισε με ένα ακονισμένο χασαπομάχαιρο και τοποθέτησε τα μέλη σε δέκα πλαστικές τσάντες κι αυτές μέσα σε τέσσερις σακούλες σκουπιδιών και τις πέταξε στον κάδο απορριμμάτων του δήμου. Tο κίνητρο της δολοφονίας της άτυχης Zωής είχε αποδοθεί στην παθολογική ζήλια του Π. Φραντζή προς τη σύζυγό του. Ο Φραντζής εξέτισε 18 χρόνια για τα ισόβια στα οποία καταδικάστηκε και έκανε συνολικά έξι αιτήσεις αποφυλάκισης, μέχρι να βγει από τη φυλακή το 2005.
Ο παιδοκτόνος Δουρής
Η ανατριχιαστική δολοφονία συνέβη στην Ερμιόνη στις 31 Δεκεμβρίου 1993. Την παραμονή της Πρωτοχρονιάς, ο 6χρονος Νίκος Δουρής δε γύρισε σπίτι και οι γονείς του Γεωργία και Μανώλης ενημέρωσαν την αστυνομία για την εξαφάνισή τους γιου τους. Το αγοράκι βρέθηκε νεκρό και σεξουαλικά κακοποιημένο. Ο πατέρας του και ένα από τα έξι αδέρφια του μικρού, βρήκαν το πτώμα του σε μια κοντινή αλάνα. Το ιατροδικαστικό πόρισμα έδειξε ότι το παιδί πέθανε από ασφυξία, καθώς ο δράστης του είχε κλείσει τη μύτη και το στόμα και το είχε βιάσει, πριν του αφαιρέσει τη ζωή. Ο πα- τέρας θρηνούσε απαρηγόρητος και ορκιζόταν εκδίκηση. Δεν έπεισε ωστόσο ο Δουρής την αστυνομία, καθώς κατά την κατάθεσή του, έπεσε σε αντιφάσεις. Τελικά «σπάει» και ομολογεί: «Με κυριεύει μια σπάνια ασθένεια, με μεταμορφώνει. Με έπιαναν κρίσεις και δεν έβλεπα μπροστά μου». Καταδικάστηκε σε ισόβια αλλά δεν εξέτισε παρά μόνο δυο χρόνια της ποινής του αφού βρέθηκε απαγχονισμένος μέσα στο κελί του στις φυλακές Τριπόλεως. Το προηγούμενο διάστημα είχε αναφερθεί πως είχε πέσει θύμα ξυλοδαρμού από συγκρατούμενούς του σε όλες του τις μεταγωγές.
