Γεια σας. Είμαι η Φρύνη. Πρώην Αραπίτσα και Πειραιώτισσα από τις γνωστές. Είμαι μεγάλη σε ηλικία και κανένας δεν πίστευε ότι θα βρω μια ζεστή αγκαλιά να περάσω τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής μου. Στα τηλεφωνήματα που άκουγα κάποιοι έλεγαν λόγια αποκαρδιωτικά όπως «που θα το πάτε 13 χρονών σκυλί;», «δεν θα την υιοθετήσει κανένας», «θα αναγκαστείτε να την πάτε πάλι πίσω στη γέφυρα».
Γράφει η Έφη Μητσοπούλου για τις “Ιστορίες Αδέσποτων”
Μόλις άκουγα τη λέξη «γέφυρα» έτρεμα. Έμπαινα γρήγορα μέσα στο καλάθι μου και καθόμουν εκεί ώρες. Σκεφτόμουν «φαντάζεσαι να με πάνε πίσω στο κρύο, στη βροχή και στο χαρτόκουτο;». Ζούσα χρόνια στο δρόμο του Πειραιά. Κάποιοι αντέδρασαν όταν με πήραν από κει και δεν ξέρω το λόγο. Εγώ πάντως χάρηκα γιατί κοιμήθηκα επιτέλους στα ζεστά, στα μαλακά, είχα παρέα, είχα χάδια, είχα φίλους και χαμόγελα.
Στη γέφυρα τίποτα δεν ήταν ίδιο. Ήμουν μόνη, κρύωνα, έτρεμα και όταν κάποιος ερχόταν να μου δώσει λίγο φαγητό κουνούσα την ουρά και έπεφτα με την κοιλίτσα πάνω για χάδια μήπως και με αγαπήσουν και με πάρουν από κει.
Ώσπου μια μέρα που χιόνιζε ένα αυτοκίνητο σταμάτησε μπροστά μου, τέσσερις βιαστικοί άνθρωποι βγήκαν έξω με μια κουβέρτα, με πήραν αγκαλιά, με πήγαν σε γιατρό, με φρόντισαν. Από τότε άρχισα να έχω κρεβάτι, καναπέδες, βόλτες με άλλα σκυλάκια και πολύ αγάπη!
Την πρώτη μέρα που πήγα μαζί τους μου είπαν κάτι μαγικό στο αυτί. «Είσαι η Φρύνη μας και ό,τι και να συμβεί, ο κόσμος να γυρίσει ανάποδα, θα βρεις οικογένεια και θα έχεις αγάπη». Η αλήθεια είναι ότι ο κόσμος όντως γύρισε ανάποδα για την «αρπαγή» μου από το λιμάνι, αφού κάποιοι με ήθελαν εκεί. Τηλεφωνήματα, απειλές, καυγάδες, διαφωνίες, φιλοζωικά σωματεία που με διεκδικούσαν.
Αναρωτιόμουν γιατί τόσος χαμός και αφού ήμουν τόσο σημαντική για εκείνους γιατί ζούσα τόσα χρόνια στο δρόμο χωρίς να καταβάλουν μια προσπάθεια να μου βρουν ένα στοργικό σπίτι; Η αλήθεια είναι ότι είμαι κάπως μαυριδερή, λίγο μεγαλοκοπέλα και λιγουλάκι χοντρούλα και ίσως κάποιοι να σκέφτονταν πως κανείς δεν θα θέλει στο σπίτι του μια «κοπρίτσα» οπότε δεν μπήκαν καν στον κόπο να με βοηθήσουν. Βέβαια κάπου μέσα σε όλα αυτά υπάρχει και η αλήθεια που μόνο όσοι με έζησαν από κοντά γνωρίζουν.
Έχω εβένινη ομορφιά όταν το τρίχωμά μου είναι καθαρό. Έχω τη σοφία και την πείρα να καταλαβαίνω τι ζητάει ο άνθρωπός μου και να τον κάνω να νιώθει πως έχει την καλύτερη συντροφιά δίπλα του. Έχω μια καρδιά τόσο μεγάλη όσο και η κοιλίτσα μου η στρουμπουλή για να χωράει μέσα όλους όσοι νοιάστηκαν για μένα, αλλά πιο πολύ απ’ όλους την αγαπημένη μου οικογένεια που μου άνοιξε το σπίτι της και με αγάπησε!
Είμαι η Φρύνη η Πειραιώτισσα και το μόνο που έχω να σας συμβουλέψω με όλη την σοφία που έχουν τα άσπρα μουστάκια μου είναι να μην σκεφτείτε ποτέ πως η ζωή σας δεν μπορεί να αλλάξει προς το καλύτερο! Ευχαριστώ όσους με στήριξαν και βοήθησαν στην προσπάθεια να βρω οικογένεια. Τα καταφέραμε…!!!
